Çocukluğumun Mümkünü

"dağılan ömrüme bağışladığı bu dünyalı olmayan gülümseyişi için bir ömür beklemeyi göze aldığım çocukluğumun mümkünü sevgili anneme”

eksik umutlar ektiğim
arka bahçesiz sokaklarda
sesinin kimsesizliğine benzeyen
çocukluğumu beklerdim

sandık diplerinin
bilindik yoksulluğunda
unutulmamış bir şımarıklığın
bağışlanmasını dilediğim günlerde
azat edilen yıldızların
sarhoşluklarına kanar
yokluğunun rengiyle dağlanan düşlerimi
gökyüzüne meze yapardım

elçisiz masalların
üşüyen yalnızlığı
sokuldukça talaş kokulu ezgilere
gölgende raks eden gece
ruhuma yağardı

ranzaların
demir kokan nefeslerine
sarılamayan bir düşün kanatları
dağıldıkça akissiz ömrüme
dördüncü yaprağı unutulmuş tuvalimi
sabun kokulu
gri uykular boğardı

satır aralarına gömdüğüm köşe başı sürprizlerinin
yüreğime yağmasını bekledikçe
eksildim
eksildikçe
ertelendim